`ဘာေၾကာင့္ မယမန္ဆင္းကို စြန္႔ခဲ႔ရသလဲ…အိမ္သံေယာဇဥ္က ဘာေၾကာင့္ႏွိပ္စက္ေနသလဲ.....?
မာယာၿပႆနာလား…ဒါ လည္းၿဖစ္ႏုိင္တယ္…ဒီၿပန္ေပးဆြဲတဲ႔ကိစၥက ဟိႏၵဴေရာ,မူစလင္ေရာခံေနၾကရတာပဲ၊
ဘာလဲ…ကိုယ့္အိမ္ကလံုၿခဳံမႈမရွိဘူးလို႔ခံစားေနရတာလား…?´ကိုယ့္ဘာသာေမးခြန္းေတြထုတ္ၾကည့္ေနသည္။
သံသီးဗဂ်ားရွိ အိမ္ေသးေသးတြင္း လွဲရင္းေလွ်ာက္ေတြးေနသည္။
`ဘာေၾကာင့္ ကိုယ္ပိုင္အိမ္ကို စြန္႔ၿပီးတစ္စိမ္းရပ္ကြက္မွာ လာေနရတာလဲ…သူတို႔ကို ေရွာင္တာလား..
`ဘာေၾကာင့္ ကိုယ္ပိုင္အိမ္ကို စြန္႔ၿပီးတစ္စိမ္းရပ္ကြက္မွာ လာေနရတာလဲ…သူတို႔ကို ေရွာင္တာလား..
ေၿမကိစၥမွာ ဘာေၾကာင့္ ရွဳံးမယ္လို႔ထင္ေနတာလဲ..ဟိုသူေ႒းက မတရားနဲ႔တရားဆင္တာနဲ႔ပဲ ရွဳံးသြားမွာလား
…ကိုယ္ပိုင္အိမ္…ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ တရားစြဲခံရၿပီးရွဳံးမွာထက္ အခ်ိန္ရွိတုန္းသိကၡာရွိရွိထြက္သြားတာက ပို
ေကာင္းတယ္…´
တစ္၀မ္းကြဲအစ္ကိုတစ္ေယာက္လည္း ဒီလိုပဲ ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္လက္လႊတ္လိုက္ရတာကို ဆုဓာမိုက္ေတြ႕ဖူး
တစ္၀မ္းကြဲအစ္ကိုတစ္ေယာက္လည္း ဒီလိုပဲ ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္လက္လႊတ္လိုက္ရတာကို ဆုဓာမိုက္ေတြ႕ဖူး
သည္။တန္ဂါအီးလ္ရွိ အာကူးရ္ဌာကူးရ္က အိမ္ၿဖစ္သည္။ေဘးအိမ္က ဇမီးမံုရွီက ေၿမလုဖို႔ၾကိဳးစားသည္။
တရားဆိုင္ၾကရသည္။ငါးႏွစ္ၾကာၿပီးေနာက္ ဇမီးမံုရွီ အႏိုင္ရသြားသည္။အဲဒီေနာက္..အစ္ကိုလည္း အိႏၵိယ
ထြက္သြားသည္။အစ္ကိုလိုမၿဖစ္ရေလေအာင္ ဘိုးဘြားပိုင္ေၿမကို ခပ္သြက္သြက္ေရာင္းခဲ႔ရသည္။သူလည္း
အိႏၵိယထြက္သြားမယ္ဆိုရင္ အခက္အခဲမရွိလွ…အရင္လိုလည္းဂုဏ္သိကၡာမရွိေတာ့…မိတ္ေဆြေတြလည္း
ေလ်ာ့လာသည္…ဟိႏၵဴမိသားစုမ်ားသည္ အခြင့္အေရးရရင္ရသလို အိႏၵိယကိုထြက္ခြာေနၾကသည္…
တခ်ဳိ႕လည္းဆံုးပါးကုန္ၿပီ…က်န္ေနတဲ႔သူေတြမွာလည္း အနာဂတ္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ဘာမွ ေရေရရာရာမရွိၾက…
မေကာင္းဆိုး၀ါးေတြက ဘယ္ခ်ိန္ လာေႏွာင့္ယွက္ၾကမလဲဆိုတာပဲ အၿမဲပူေနၾကရသည္..။
အားလံုး၏အိပ္မက္သည္ အိႏၵိယၿဖစ္သည္။အားလံုးသည္ လွ်ဳိ႕၀ွက္နည္းလမ္းမ်ားၿဖင့္ နယ္စပ္ကိုေက်ာ္ၿဖတ္ဖို႔
အသင့္ၿပင္ေနၾကသည္။ဆုဓာမိုက္ကတစ္ခါတစ္ခါေၿပာမိသည္။
`ဒီႏိုင္ငံမွာ စစ္ၿဖစ္တုန္းက ေၾကာက္လို႔ အိႏၵိယထြက္သြားၾကတယ္…လြတ္လပ္ေရးရေတာ့ သတၱိရွိသလိုလို
`ဒီႏိုင္ငံမွာ စစ္ၿဖစ္တုန္းက ေၾကာက္လို႔ အိႏၵိယထြက္သြားၾကတယ္…လြတ္လပ္ေရးရေတာ့ သတၱိရွိသလိုလို
ၿပန္လာၾကတယ္….ေၿပာလိုက္ရင္ အိႏၵိယအေၾကာင္းပဲ…၊´
အဲဒီစကားေတြက သူ႔ကို ဒုကၡေပးေတာ့သည္။အားလံုးနဲ႔ ကန္႔လန္႔ၿဖစ္လာသည္။ဟိႏၵဴမိတ္ေဆြမ်ားေရာ,
အဲဒီစကားေတြက သူ႔ကို ဒုကၡေပးေတာ့သည္။အားလံုးနဲ႔ ကန္႔လန္႔ၿဖစ္လာသည္။ဟိႏၵဴမိတ္ေဆြမ်ားေရာ,
မူစလင္မိတ္ေဆြမ်ားပါ တေၿဖးေၿဖးႏွင့္ ဆုဓာမိုက္ကိုခြာလာၾကသည္။ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းမေၿပာမဆိုၾကေတာ့…။
သူတို႔အိမ္ေတြ ေရာက္သြားရင္ေတာ့ ေၿပာဆိုၾကသည္။
`ဆုဓာမိုက္ ဧည့္ခန္းထဲ ထိုင္ဦးေနာ္….က်ဳပ္ ဘုရား၀တ္ၿပဳလိုက္ဦးမယ္…´
`ဒီေန႔ မင္းေရာက္လာတယ္ဆိုေတာ့ အိမ္ေတာ့က်က္သေရရွိသြားၿပီေဟ့´စသၿဖင့္…။
ဆုဓာမိုက္ အေဖာ္မဲ႔လာသည္။ကိုယ့္ၿမိဳ႕အေပၚ အမွတ္ရမႈ,စိုးရိမ္းမႈ,အာ႐ုံစိုက္မႈမ်ားကသူ႔ကိုႏွိပ္စက္ေနသည္။
`ဆုဓာမိုက္ ဧည့္ခန္းထဲ ထိုင္ဦးေနာ္….က်ဳပ္ ဘုရား၀တ္ၿပဳလိုက္ဦးမယ္…´
`ဒီေန႔ မင္းေရာက္လာတယ္ဆိုေတာ့ အိမ္ေတာ့က်က္သေရရွိသြားၿပီေဟ့´စသၿဖင့္…။
ဆုဓာမိုက္ အေဖာ္မဲ႔လာသည္။ကိုယ့္ၿမိဳ႕အေပၚ အမွတ္ရမႈ,စိုးရိမ္းမႈ,အာ႐ုံစိုက္မႈမ်ားကသူ႔ကိုႏွိပ္စက္ေနသည္။
ထိုေၾကာင့္ ထြက္သြားခ်င္သည္။ႏိုင္ငံကိုေတာ့မစြန္႔ခ်င္….အိပ္မက္ၿမဳိ႕ေလးကို စြန္႔ခ်င္လာသည္။ဒီအတြက္မရွဴ
ႏိုင္မကယ္ႏိုင္ၿဖစ္ခဲ႔ရသည္။
ဆုဓာမိုက္ ဒါကာေရာက္စ…...
ဆုဓာမိုက္ ဒါကာေရာက္စ…...
ခိုသိုက္လို အခန္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲမွာေနရတာကို စိတ္ပ်က္မိသည္။ေနာက္ေတာ့လည္း အေလ့အက်င့္ၿဖစ္
သြားသည္။တကၠသိုလ္၌ အလုပ္ရသည္။မိတ္ေဆြအသစ္ေတြတိုးၿပီး အသားက်လာသည္။ႏိုင္ငံေရးထဲလည္း
ပါလာသည္။အစည္းအေ၀းမ်ား,ဆႏၵၿပပြဲမ်ားတြင္ဖိတ္ၾကားခံရသည္။အဲဒါေတြကို ကိရန္းမယီက သေဘာမက်
ေခ်။အစကတည္းက တားၿမစ္လာသည္၊အခုလည္းအားမေပး…။
ကိရန္းမယီကေတာ့ ကိုယ္တိုင္စိုက္ပ်ဳိးထားေသာၿခံကေလးႏွင့္သစ္ပင္၀ါးပင္မ်ားအေၾကာင္းေတြးၿပီးမ်က္ရည္
ကိရန္းမယီကေတာ့ ကိုယ္တိုင္စိုက္ပ်ဳိးထားေသာၿခံကေလးႏွင့္သစ္ပင္၀ါးပင္မ်ားအေၾကာင္းေတြးၿပီးမ်က္ရည္
က်ေနသည္။
`စိုက္ထားတဲ႔ပဲပင္ေတြအခုဘယ္လိုၿဖစ္ေနၿပီ….မာလကာပင္….ဒီေလာက္ၾကီးတဲ႔အသီးမ်ဳိး ရပ္ကြက္ထဲ ဘယ့္
`စိုက္ထားတဲ႔ပဲပင္ေတြအခုဘယ္လိုၿဖစ္ေနၿပီ….မာလကာပင္….ဒီေလာက္ၾကီးတဲ႔အသီးမ်ဳိး ရပ္ကြက္ထဲ ဘယ့္
သူ႔အပင္မွ သီးတာ မဟုတ္ဘူး….အုန္းပင္ေၿခမွာ လူေတြဆားေရေလာင္းေပးပါ့မလား…´
အဲဒါေတြကိုပဲေတြးၿပီး စိတ္ဆင္းရဲေနသည္..။
ဆုဓာမိုက္ကေကာ…….?
ဆုဓာမိုက္ကေကာ…….?
ကိုေနာ
၁၀.၅.၂၀၁၀
0 comment(s) to... “အရွက္(၄-ခ)”
0 comments:
Post a Comment