ေလထဲက ႏွင္းပြင့္မ်ားလုိ
မင္းတို႔ကို ငါ ေတြ႕လိုက္တယ္...။
လမင္းက တၿဖည္းၿဖည္း ငုတ္၀င္ေနတယ္...။
ေအးလို႔ မဟုတ္ဘူး
ဆာေလာင္လို႔ မဟုတ္ဘူး
မုန္တိုင္းေၾကာင့္ မဟုတ္ဘူး
ေၾကာက္လို႔ မဟုတ္ဘူး....။
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ႔တဲ႔
မင္းတို႔ လုပ္ရပ္ေတြေၾကာင့္
ငါ ပုန္းေနရတာပါ...။
ေအးခ်မ္းမႈေပးမယ့္
က်စ္လစ္တဲ႔ သံၾကဳိးတစ္ေခ်ာင္း
ငါ က်စ္ေနတယ္
မင္းတို႔အတြက္....။
လွပ ၾကည္ႏူးဖြယ္ သစ္႐ြက္မ်ားလို
မင္းတို႔အတြက္
အက်ဳိးမဲ႔ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈဟာ ငါ ေပါ့...။
တစ္စံုတစ္ဦးအတြက္
မင္းတို႔ အိပ္စက္ေနလိုက္ပါ...။
အႏိုင္က်င့္တတ္တဲ႔ လမင္း
တၿဖည္းၿဖည္း ငုတ္၀င္ေနတယ္...။
ငါ့ကိုယ္ငါ ရ႐ွိလိုက္တယ္
အေစခံတစ္ေယာက္လို
မင္းတို႔ကိုေရာပဲ....။
ငါတို႔ို ေကာင္းကင္ကို ေမာ့မၾကည့္ေအာင္
မတားဆီးႏိုင္တဲ႔...
ငါတို႔ အခ်စ္ေတြကို မတားဆီးႏိုင္တဲ႔...
ငါတို႔ ေသာကေတြကို မတားဆီးႏိုင္တဲ႔...
ငါတို႔ကို အသံုးမခ်ႏိုင္တဲ႔...
သူ အားလံုး
ငါတို႔ကို
ေက်ဇူးတင္ထိုက္တယ္.....။
ကိုေနာ
၁၅.၄.၂၀၁၀
[၀ါး.....ႏွစ္နာရီအထိ မေစာင့္ႏိုင္တာ့ဘူး..။]
(က၀ိတာအဂ်္ကလ္မွ ေဗာဓိဆတ္တြ၏ ရာတ္ေကဒိုးဗေဂ်းကိုၿပန္ဆိုပါသည္။)
ဒီစာအုပ္ကုန္ေအာင္ၿပန္ဆိုဖို႔ဆံုးၿဖတ္ထား၍သာၿပန္ဆိုေနၿခင္းၿဖစ္သည္။နားလည္လွသည္မဟုတ္။
ခံစားလို႔ရရင္ လက္တို႔ၾကဦးေနာ္...။
0 comment(s) to... “ညႏွစ္နာရီ”
0 comments:
Post a Comment