ဆုရန္ဂ်န္ ၀ရန္တာမွ ေနပူထဲစိုက္ၾကည့္ေနသည္။႐ုတ္တရက္ခ်ီတက္လာေသာ လူအုပ္ၾကီး၏အသံေၾကာင့္
ပ်ာထြက္သြားသည္။လူအုပ္ၾကီး၏ေႂကြးေၾကာ္သံမွာ မသဲမကြဲၿဖစ္ေနသည္။ဆုဓာမိုက္ႏွင့္ ကိရန္းမယီတို႔လည္း
နားစြင့္ေနၾကသည္။ကိရန္းမယီ ၿပတင္းေပါက္မ်ားထပိတ္လိုက္သည္။ၿပတင္းေပါက္မ်ားပိတ္လိုက္သည့္အခ်ိန္
တြင္အိမ္ေရွ႕မွလူအုပ္ၾကီးၿဖတ္သြားသည္။လူအုပ္ၾကီး၏ေႂကြးေၾကာ္သံကိုရွင္းရွင္းလင္းလင္းၾကားလိုက္ရသည္။
`ဟိႏၵဴေတြကို ၾကိဳးနဲ႔တုပ္….မနက္ ညစာ စြပ္ၿပဳတ္လုပ္´…..။
`ဟိႏၵဴေတြကို ၾကိဳးနဲ႔တုပ္….မနက္ ညစာ စြပ္ၿပဳတ္လုပ္´…..။
ဆုဓာမိုက္ေၾကာက္ေနသည္ကို သတိထားမိသည္။ကိရန္းမယီၿပတင္းေပါက္မွီ၍ ေက်ာက္႐ုပ္လိုရပ္ေနသည္။
ဆုရန္ဂ်န္အမွတ္ရေနေသးသည္။(၉၀)ၿပည့္ႏွစ္တုန္းကလည္း ဤေႂကြးေၾကာ္သံကိုပင္ ေအာ္ဟစ္ခဲ႔ၾကသည္။
ဟိႏၵဴမ်ားကိုကိုက္စားခ်င္ေနၾကသည္။ဤအခ်ိန္တြင္ဆုရန္ဂ်န္ကိုေတြ႕က၀ါးစားပစ္ၾကပါလိမ့္မည္။
ဘယ္သူေတြက၀ါးစားမွာပါလိမ့္….?
ရပ္ကြက္ထဲကေကာင္ေလးေတြပဲ….။
ဂ်ဗ္ဗား,ရမ္ဂ်န္း,အာလမ္ဂီးရ္,ကဗီးရ္,အေဗဒီးတို႔လူစုပါပဲ…။
ဒီလူေတြဟာ သူငယ္ခ်င္းလို,ညီအစ္ကိုလိုေနၾကၿပီး မနက္,ညေန စကားစၿမည္ေၿပာေနၾက,ရပ္ကြက္၏
ဘယ္သူေတြက၀ါးစားမွာပါလိမ့္….?
ရပ္ကြက္ထဲကေကာင္ေလးေတြပဲ….။
ဂ်ဗ္ဗား,ရမ္ဂ်န္း,အာလမ္ဂီးရ္,ကဗီးရ္,အေဗဒီးတို႔လူစုပါပဲ…။
ဒီလူေတြဟာ သူငယ္ခ်င္းလို,ညီအစ္ကိုလိုေနၾကၿပီး မနက္,ညေန စကားစၿမည္ေၿပာေနၾက,ရပ္ကြက္၏
ၿပႆနာမ်ားကိုတိုင္ပင္ေၿဖရွင္းေနၾကလူေတြပဲ…။
ဒီလူေတြဟာ ဒီဇင္ဘာ(၇)ရက္,ေဆာင္းရဲ႕မနက္ခင္းမွာ ဆုရန္ဂ်န္ ကိုကိုက္စားၾကလိမ့္မည္။
ဆုဓာမိုက္ ဒါကာလာၿပီး သံသီးဗဂ်ားရွိ ၀မ္းကြဲအစ္ကိုအဆိရန္ဂ်န္အိမ္တြင္ေနသည္။သူတို႔ကပဲ အိမ္ေသး
ဒီလူေတြဟာ ဒီဇင္ဘာ(၇)ရက္,ေဆာင္းရဲ႕မနက္ခင္းမွာ ဆုရန္ဂ်န္ ကိုကိုက္စားၾကလိမ့္မည္။
ဆုဓာမိုက္ ဒါကာလာၿပီး သံသီးဗဂ်ားရွိ ၀မ္းကြဲအစ္ကိုအဆိရန္ဂ်န္အိမ္တြင္ေနသည္။သူတို႔ကပဲ အိမ္ေသး
ေသးေလးတစ္လံုး ငွားေပးသည္။အဆိရန္ဂ်န္ကေမးသည္။
`ဆုဓာမိုက္….မင္းဂုဏ္ၿဒပ္နဲ႔အိမ္ငွားနဲ႔ေနလို႔ၿဖစ္ပါ့မလား´တဲ႔…။
`ဘာလို႔မၿဖစ္ရမွာလဲ…?သူမ်ားလည္း ဒီလိုပဲေနေနၾကတာပဲ မဟုတ္လား….?´…။
`ေနၾကပါတယ္….ဒါေပမယ့္...မင္းကေမြးကတည္းက ဆင္းရဲဖူးတာ မဟုတ္ဘူး…ကိုယ္ပိုင္အိမ္ကိုဘာေၾကာင့္
`ဘာလို႔မၿဖစ္ရမွာလဲ…?သူမ်ားလည္း ဒီလိုပဲေနေနၾကတာပဲ မဟုတ္လား….?´…။
`ေနၾကပါတယ္….ဒါေပမယ့္...မင္းကေမြးကတည္းက ဆင္းရဲဖူးတာ မဟုတ္ဘူး…ကိုယ္ပိုင္အိမ္ကိုဘာေၾကာင့္
ေရာင္းလိုက္တာလဲ…?မာယာကလည္း ငယ္ေတာ့တာမဟုတ္ဘူး…ငါကေတာ့ ဥတ္ပယ္ကို ကာလကတၱား
ပို႔ထားလိုက္တယ္….ေကာလိပ္လည္း မတက္ေတာ့ဘူးေလ…ရပ္ကြက္ထဲက ေကာင္ေတြက ၿပန္ေပးဆြဲမယ္
လို႔ၿခိမ္းေၿခာက္ထားတယ္…ငါလည္းေၾကာက္တာနဲ႔ပို႔ထားလိုက္ရတယ္….အခုတီးလ္ဂ်လာ(ကာလကတၱားရွိ
ရပ္ကြက္တစ္ခု၏နာမည္)က ဦးေလးအိမ္မွာ…မိန္းကေလးေတြ အ႐ြယ္ေရာက္လာရင္ သိပ္စိတ္ပူရတယ္
ကိုယ့္လူေရ…´
`ဟုတ္တာေပါ့…စိတ္ပူရၿပီလားဗ်ာ´
အဆိရန္ဂ်န္၏စကားကိုေထာက္ခံလိုက္ၿပီးအေတြးကတစ္ေနရာေရာက္သြားသည္။
`မူစလင္မိန္းကေလးမ်ားလည္း အ႐ြယ္ေရာက္လာရင္စိတ္ပူရတာပါပဲ…သူ႔ေက်ာင္းသူေလးတစ္ေယာက္ကို
`ဟုတ္တာေပါ့…စိတ္ပူရၿပီလားဗ်ာ´
အဆိရန္ဂ်န္၏စကားကိုေထာက္ခံလိုက္ၿပီးအေတြးကတစ္ေနရာေရာက္သြားသည္။
`မူစလင္မိန္းကေလးမ်ားလည္း အ႐ြယ္ေရာက္လာရင္စိတ္ပူရတာပါပဲ…သူ႔ေက်ာင္းသူေလးတစ္ေယာက္ကို
ေကာင္ေလးတစ္စုက ဆာရီဆြဲခၽြတ္ၾကသည္…၊ဒါ..ဟိႏၵဴေကာင္မေလးမဟုတ္ဘူး…မူစလင္ပဲ…၊ေကာင္ေလး
ေတြကလည္း မူစလင္ေတြပဲ…၊တကယ္ကေတာ့ ဟိႏၵဴရယ္,မူစလင္ရယ္မဟုတ္ပါဘူး…အားနည္းသူကို အားရွိ
သူက အခြင့္အေရးရလို႔ အႏိုင္က်င့္တာပါ…မိန္းကေလးကအားႏြဲ႕ေတာ့ အားရွိတဲ႔ေယာက်ၤားသားေတြက
အႏိုင္က်င့္တာပါ…´။
အဆိရန္ဂ်န္က သူ႔သမီးႏွစ္ေယာက္ကို ကာလကတၱားပို႔ထားသည္။ၾကိဳးစားပန္းစားပိုက္ဆံရွာသည္၊
အစၥလာမ္ပူရ္၌ေရႊဆိုင္ရွိသည္။ကိုယ္ပိုင္ႏွစ္ထပ္အိ္မ္တစ္လံုးရွိသည္။အဲဒီအိမ္ကို ေကာင္းေကာင္းမၿပဳၿပင္….
အိမ္အသစ္လည္းေဆာက္ဖို႔စိတ္ကူးမရွိ….။
တစ္ေန႔ဆုဓာမိုက္ကိုေၿပာသည္။
`ကိုယ့္လူ…ေငြေၾကးအကုန္အက်မခံနဲ႔…စုထား…ၿဖစ္ႏိုင္ရင္ အိမ္ေရာင္းထားတဲ႔ေငြကို ဟိုက အမ်ဳိးေတြဆီပို႔
တစ္ေန႔ဆုဓာမိုက္ကိုေၿပာသည္။
`ကိုယ့္လူ…ေငြေၾကးအကုန္အက်မခံနဲ႔…စုထား…ၿဖစ္ႏိုင္ရင္ အိမ္ေရာင္းထားတဲ႔ေငြကို ဟိုက အမ်ဳိးေတြဆီပို႔
ထား…သူတို႔ကို ေၿမဘာညာ ၀ယ္ခိုင္းထားဗ်…´။
`ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ…၊´
`ကာလကတၱားမွာေလ….ကိုယ္ကေတာ့၀ယ္ထားလိုက္ၿပီ´
အဆိရန္ဂ်န္ကတိုးတိုးေလးေၿပာသည္။
ဆုဓာမိုက္ကေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ၿပန္ေၿပာသည္။
`ဒီကရတဲ႔ ေငြကို ဟိုမွာ သံုးတယ္…ဟုတ္လား….ခင္ဗ်ားကို ႏိုင္င့ံသစၥာေဖာက္လို႔ေၿပာလို႔ရတယ္..´
`ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ…၊´
`ကာလကတၱားမွာေလ….ကိုယ္ကေတာ့၀ယ္ထားလိုက္ၿပီ´
အဆိရန္ဂ်န္ကတိုးတိုးေလးေၿပာသည္။
ဆုဓာမိုက္ကေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ၿပန္ေၿပာသည္။
`ဒီကရတဲ႔ ေငြကို ဟိုမွာ သံုးတယ္…ဟုတ္လား….ခင္ဗ်ားကို ႏိုင္င့ံသစၥာေဖာက္လို႔ေၿပာလို႔ရတယ္..´
ဆုဓာမိုက္စကားကို ၾကားရေတာ့ အဆိရန္ဂ်န္အ့ံၾသသြားသည္။ဘယ္ဟိႏၵဴမွ ဒီစကားမ်ဳိးေၿပာတာ မၾကားဖူး
ဘူး…ဒီလိုပဲ ေငြကို ဒီမွာမသံုးဘဲ ဟိုမွာပဲ စုေနၾကတာ…ဘာၿဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ဒီမွာက ဘယ္ေတာ့ဘာၿဖစ္
မယ္…ကိုယ္စုထားတာေတြကို ဘယ္ခ်ိန္မွာ အၿမစ္ပါမက်န္ လာဆြဲႏႈတ္ပစ္ၾကမယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွ မေၿပာ
ႏိုင္ဘူး…´။
0 comment(s) to... “အရွက္(၄-က)”
0 comments:
Post a Comment