သရက္သီးမ်ား မမွည့္ေတာ့...
ဖရဲသီးမ်ားလည္း မရဲေတာ့မယ့္ေန႔ေတြ
မေ၀းေတာ့ဘူး……၊
ဘံုေဘဒီဇင္ဘာေတြ ေဒလီေရာက္လာမယ့္….
ကတ္ရွမီးယားပန္းသီးေတြ ဟိုက္ဒရာဘတ္ကေန ေရာက္လာမယ္႔ ညေတြ
မေ၀းေတာ့ဘူး….၊
ဆာရီကို ဂ်ပန္ကီမိုႏိုလို ၀တ္ဆင္ၾကမယ့္
အခမ္းအနားေတြ
မေ၀းေတာ့ဘူး….၊
လူစည္ကားတဲ႔ ေစ်းထဲက ပစၥည္းနဲ႔ပိုက္ဆံအိတ္ေတြလို
အိမ္ေတြမွာ အထီးတည္းေနၾကတဲ႔အခါ….
အားလံုးကို မိတ္ေဆြေခၚၿပီး
ဘယ္သူနဲ႔မွ မိတ္ေဆြမၿဖစ္ၾကတဲ႔အခါ…
ဒီေန႔ ပန္းေတြရဲ႕နာမည္ေတြ ေမးၿပီး
မနက္ၿဖန္ ေမ႔သြားတဲ႔အခါ…
အဲဒီလို အခ်ိန္မွာေတြမွာ
ငါ့ကေလးေတြ ဘယ္မွာ ရွိေနၾကမလဲ....ဆိုတာ
ဘယ္သူသိႏိုင္မလဲ….
ကိုယ္လည္း တကယ္မသိဘူး….။
ဒါေပမယ့္
ကေလးေတြကေတာ့
ကေလးဘ၀မွာပဲ ကေလးလို ေတြးေနၾကလိမ့္မယ္….။
ကိုေနာ
၂၀.၃.၂၀၁၀
[က၀ိတာ အဂ်္ကလ္ကဗ်ာေပါင္းခ်ဳပ္မွ အိႏၵဳဂ်ဳိင္း၏ ဗဟြတ္ ဒူးရ္ နဟီး ကို ၿပန္ဆိုပါသည္။]
2 comment(s) to... “မေ၀းေတာ့့ဘူး”
2 comments:
မေ၀းေတာ့ဘူး ကုိေနာ
မေ၀းေတာ့ဘူးဆိုတာ ေ၀းတာပဲ။ အင္း ရႈပ္ၿပီးတာကို ထပ္ရႈပ္ၾကဦးစို႕။ သံသရာကိုပဲ အလြမ္းေတြထဲ ေမွ်ာၾကစို႕။
မေ၀းေတာ့ဘူး။
Post a Comment