ႏွင္းဆီကို ထိုးစိုက္ခဲ႕ၿပီးမွ

ေႏြေရာက္လို႔ ပိေတာက္မပြင့္တာ

ေနာင္တ ရေနဦးမွာလား....?

မမွားဘူး

ကိုယ့္ပန္းကို ကိုယ္နမ္းဖို႔

ကိုယ့္ေလွနဲ႔ လွဳိင္းကို ခြဲမယ္....။

ေဟာသည္မွာ ခ်ဳိခ်က္ေတြ

သည္အတိုင္း အ႐ြယ္ေရာက္လာခဲ႔

ၾကဳိးၿပတ္ေအာင္ ႐ုန္းလာတဲ႔ ႏြားသိုး

အနီေရာင္ၿမင္တိုင္း ၀င္ေခြ႕မယ္ေတာ့ မထင္ေၾကး....။

ႏြားကြဲလို႔ က်ားဆြဲမယ္လား

ခ်ဳိက်ဳိးေတာင္ ႐ုိက်ဳိးဖို႔မရွိ

ပကတိအမွန္တရားအတြက္

နံၾကားကို လွံသြား၀င္လည္း

ႏွင္းဆီပင္သည္ ေသြးနဲ႔

နီေစြးေစမယ္ ယံုထားလိုက္.....။

၀ါဆိုကိုဦး(ေထာင္ၾကီး)

သေဘာက်၍ ေ၀မွ်လိုက္သည္...။ေလာကဓံကို စိန္ေခၚရဲၾကပါေစေသာ္...။

                                                             

                                                              ကိုေနာ

                                                             ၁.၂.၂၀၁၀

`ဟာ..အိမ္သာကလည္းညစ္ပတ္လို႔ကြာ..သန္႔ရွင္းေရးလုပ္မသြားဘူး..စကၠဴေတြလည္းသံုးထားတယ္..ေရရွိ
လ်က္သားနဲ႔ကြာ..´

ကိုေနာေ၀ယ်ာ၀စၥအခ်ဳိ႕ေဆာင္႐ြက္ၿပီးစမတ္က်က်ေနထိုင္တတ္ေသာလူ႐ြယ္တစ္ဦး၏တိုလီမုတ္စဆိုင္
ကေလးသို႔ထြက္လာခဲ႔သည္။

ဆိုင္ကေလးေရွ႕မီးေရာင္၀ိုးတ၀ါးတြင္ကုလားသံုးေယာက္အာေခ်ာင္ေနၾကသည္။၀ါသနာအရနားစြင့္ေနမိ
သည္။
`ဘယ္ေလာက္လဲ´       `သံုးဆယ္´

`အလုပ္လုပ္ရင္းအိမ္အလုပ္လုပ္လို႔ရတယ္ေလ..တစ္ကမၻာလံုးဒီလိုပဲလုပ္ေနၾကတာ..ဒီေခတ္မွာတစ္ေယာက္
တည္းရွာလို႔မေလာက္ဘူးေနာ္...စားလို႔ရခ်င္ရမယ္..ကေလးေတြပညာေရးအတြက္ေငြဘယ္ကရမလဲ....?
ေငြမရွိရင္ ပညာမရွိႏိုင္ဘူး..။´
`အားလံုးေတာ့မဟုတ္ပါဘူး..50%50%ပါ.....အမ်ုိးသမီး၀န္ထမ္းေတြအမ်ားၾကီးရွိပါတယ္........ဒါေပမယ့္
ဒါ...အိႏၵိယယဥ္ေက်းမွဳပါ..´
`ဒီယဥ္ေက်းမွဳ ေၿပာင္းပစ္ဖို႔လိုေနၿပီ´
`ေၿပာင္းေတာ့ေၿပာင္းသြားလိမ္႔မယ္..ဒါေပမဲ႔ မေၿပာင္းတာပဲ ေကာင္းပါတယ္...´
`အဲဒါ...ခက္တာဗ်..မင္းတို႔ဆီမွာ...ေယာကၤ်ားကို အၿမတ္,မိန္းမကိုအနိမ့္..သက္သက္ႏွိမ္ထားတာ...´
`ဒီမွာ...မိန္းမနဲ႔ေယာကၤ်ား၀င္ေငြတူရင္မိန္းမကိုထိန္းဖို႔ခက္တယ္..အိမ္ေထာင္ေရးဘယ္ေၿပလည္မလဲ...
အေမရိကတို႔ဂ်ပန္တို႔ၾကည့္ပါလား..အိမ္ေထာင္ေရးၿပႆနာေတြအမ်ားၾကီးပဲ...´
`ဒါကေတာ့ ဗ်ာ..ဒါက´
`နားေထာင္ဦး..အိမ္ေထာင္ေရးေၿပလည္တာနဲ႔ေငြေၾကးေၿပလည္တာဘယ္ဟာေကာင္းလဲ...?
ခင္ဗ်ား..ေၿပာပါဦး´။
`ဟဲ ဟဲ မယ္ ဆန္ညာဆိ ဟူး(မ္),အိ(စ္)လိေယ အိ(စ္)ဘာေရေမ ပတ္တား (နဟီးမ္)ဟယ္´
[ဟဲ ဟဲ..ငါက ဘုန္းၾကီးဗ်..ဒါေၾကာင့္ ဒီကိစၥမွာ ဘယ္သိမလဲကြာ..]
ကိုေနာ အသာေလးလစ္ထြက္လာခဲ႔သည္။ 

`ေတာက္...ဒီကုလား ညစ္ၿပီကြာ..ငါးဆယ္တန္အၿပတ္ၾကီး ၿပန္အမ္းလိုက္တယ္´
ဒါနဲ႔ပဲ ကိုေနာလည္း ငါးဆယ္တန္အၿပတ္ၾကီးကို မ်ဳိခ်ရင္း Post တစ္ပုဒ္ ေကာက္ေရးေနသည္။
`ဟာ မီးပ်က္သြားၿပန္ၿပီ´
အသားက်ေနေသာလက္က ေခါင္းကိုစမ္းမိလ်က္သားၿဖစ္ေနသည္။
`ဟ....ကတံုးၾကီးဟ´
ဤတြင္ Post ကို တင္လိုက္ေလေတာ့သည္။

 ကားေရေဆးထားလိုက္

ငါ့ ဆိုက္ကားေလး ၿပန္အပ္လိုက္ရၿပီကြာ

ဒီမယ္ ခင္ဗ်ားကား ဘယ္ေလာက္တန္လို႔လဲ

အေႂကြႏွစ္ဆယ္ေလာက္ပါရင္ ကားခေလး ေပးခဲ႔ပါလား။

သိန္းႏွစ္္ရာပဲ ႐ႈံးတာပါ  မေၿပာပေလာက္ပါဘူး။

ကန္စြန္း႐ြက္ႏွစ္စီး ငါးဆယ္ထားပါလား

ေဒၚလာတစ္ရာပဲဗ်ာ စကားထဲ ထည့္ေၿပာလို႔

အိမ္လခသံုးေသာင္းၾကီးမ်ားေတာင္တဲ႔

မန္ယူဘက္ကေန ခုနစ္ပံုးတင္လိုက္ကြာ

ပိုက္ဆံႏွစ္ေထာင္က်ေပ်ာက္သြားလို႔တဲ႔

အင္ဗာတာဖြင့္လိုက္ပါလား

မေန႔က ဖေယာင္းတိုင္အတိုေလး ထြန္းလိုက္ပါလား

ILBC မွာ တက္ေနတာေလ

မနက္ၿဖန္ကေလးေတြ ေက်ာင္းအပ္ဖို႔ ေငြလိုလို႔ပါ

ဂ်န္းရွင္းအိပ္ေလးလႊာမွာ ေနတာပါ။

ရွစ္နာရီေက်ာ္ရင္ ယုဇနကားေတြ မရွိေတာ့ဘူး

ဘိလိယက္ခံုမွာ ရွိမွာေပါ့

လက္ေပြ႕ဂ်ာနယ္ေတြ လိုက္ေရာင္းေနရတယ္

ဘီယာႏွစ္ဂ်ားေပးပါ

ဘီအီးတစ္ပိုင္းနဲ႔ ရုိးရုိးေရတစ္ဘူး ေပးပါ

ဟိုအလယ္မွာ အေခ်ာင္ၾကီး ေရွ႕နည္းနည္းတိုးပါဦး

ေခါင္းမူးရင္ ဆိုဖာေပၚ လွဲအိပ္လိုက္ပါလား

`ကၽြီ´

ဘုရား...ဘုရား

ေသခ်င္လို႔လား.....

ဘယ္ညာႏွစ္ေယာက္ဆင္းမယ္

က်ဆိမ္႔၀မ္း ခ်ဳိေပါ့တူးမယ္ေဟ့

ခုနစ္ရာတန္းေတြ ရွစ္ရာနဲ႔ရမယ္

တစ္ေထာင္ဖိုးႏွစ္ထည္ ေ႐ြးထား ေ႐ြးထား

လန္ဒန္တစ္ပြဲေပးပါ

ၿမန္မာေဆးနဲ႔ ငါးဆယ္ဖိုးေလာက္

ဆူးေလ....ဆူးေလ

ဟာကြာ မီးပ်က္သြားၿပန္ၿပီ

ပဲၿပဳတ္.....။

ဥတၱရာေအာင္

 ကိုေနာကေတာ့ ဟိႏၵီကဗ်ာေ႐ြးဆဲၿဖစ္သည္။က၀ိတာ အဂ်္ကလ္စာအုပ္ မကုန္မၿခင္းၿပန္ဆိုပါမည္။

`မသိသူေက်ာ္သြား သိသူခုန္လႊား´ၾကရန္သာၿဖစ္ပါေၾကာင္း....။

                                                                    ကိုေနာ

                                                               ၃၁.၁.၂၀၁၀

သမ၀ါယမ...

ေဆြဇင္ထိုက္...

ညအခါ လသာသာ ...

မို႔မို႔ၿမင့္ေအာင္...

ယံ မဂၤလံ...

 မင္းကြန္းဆရာေတာ္...

 ဘာသာဋီကာ...

ပထမေက်ာ္ အရွင္ဆႏၵာဓိက...

ဤခရီးနီးသလား...

ေအာင္ဆန္းစုၾကည္...

သဒၶမၼေဇာတိက...

သခင္သန္းထြန္း၏ေနာက္ဆံုးေန႔မ်ား...

ေ႐ႊမန္းသန္းႏိုင္...

႐ူပသိဒၶိဋီကာ...

ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ဳိးညြန္႔...

နည္သစ္အဂၤလိပ္သဒၵါ...

သီတာၿပံဳး...

သီတဂူဆရာေတာ္...

သူလိုလူ...

နာလႏၵာတကၠသိုလ္...။

ဒီဂရီမ်ားနဲ႔နံရံ

လွပေနဆဲ...။

`ေဟ့ ဘယ္လဲ..?

သိကၡာၿခယ္ဖို႔

ေဆးရွာေနတာေလ....။

ဟိုဘက္႐ံုကလည္း

လူၿပည့္ေနၿပီထင္ပါ့...။

အင္း....အဲ...ဘယ္လိုေၿပာရမလဲ..ေပါ့ ေနာ္..

အဲသလိုမ်ဳိးေပါ့...။

ဒီလိုနဲ႔

ထီးထမ္းၿပန္လာခဲ႔တယ္...။

ဘယ္ေတာ့မ်ားလည္းကြယ္...?

ကိုယ့္အလွည့္က.......။

ကိုေနာ

၃၀.၁.၂၀၁၀

အသစ္သည္အေဟာင္းကိုစိန္ေခၚလ်က္ရွိသည္။ဤနိယာမကိုၿမင္သိမွသာယေန႔ပညာေခတ္၏မိတ္ေဆြၿဖစ္
ႏိုင္သည္။ၿမန္မာလူထုသည္အေဟာင္းကိုခံုမင္တတ္ၾကသူမ်ားၿဖစ္သည္။ေရွးက်ေလ,သေဘာက်ေလၿဖစ္
သည္။ေကာင္းၿခင္း,မေကာင္းၿခင္းသည္ေဟာင္းၿခင္း,မေဟာင္းၿခင္းႏွင့္သက္ဆိုင္မွဳရွိ,မရွိစဥ္းစားသင့္ၾက
ေပသည္။

ပရိယတၱိပညာေရးနယ္ပယ္တြင္ပုဂံေခတ္သည္ဂုဏ္ယူစရာၿဖစ္သည္။အင္း၀ေခတ္ကားအားက်စရာၿဖစ္သည္။
ကုန္းေဘာင္ေခတ္သည္အတုယူဖြယ္ရာၿဖစ္သည္။ကိုလိုနီေခတ္သည္စက္ဆုပ္ဖြယ္ရာၿဖစ္ခဲ႔ၿပီးလြတ္လပ္ၿပီးစ
ေခတ္သည္ေယာင္ေတာင္ေတာင္ၿဖစ္ခဲ႔သည္။မည္သို႔ပင္ၿဖစ္ေစ..ေခတ္အားလံုးသည္အေဟာင္းၿဖစ္ခဲ႔ေလၿပီ။
ယခုလက္ရွိေခတ္ကားရင္နင့္ဖြယ္ရာၿဖစ္ေနေပသည္။ပရိယတၱိပညာေရးသည္အေဟာင္းပင္လယ္ထဲတြင္
အိပ္ေပ်ာ္ဆဲၿဖစ္သည္။ပညာေခတ္ၾကီးအတြင္းအ႐ြယ္ေရာက္ေနၾကသူမ်ားကိုယ့္ဒိုင္ယာရီကိုယ္ၿပန္ဖတ္ၾကည့္
ၾကဖို႔လိုေပလိမ္႔မည္။သာသနာ့တာ၀န္ကိုပခံုးေၿပာင္းယူၾကေတာ့မည့္အသက္သံုးဆယ္မွငါးဆယ္၀န္းက်င္ရွိ
အ႐ြယ္ေကာင္းရဟန္းေတာ္မ်ားသည္(၁၉၈၀)ၿပည့္ႏွစ္ပရိယတၱိပညာေရးစီမံကိန္းၾကီး၏သားေကာင္မ်ားၿဖစ္ခဲ႔
ၾကသည္။ထိုစီမံကိန္းၾကီးေအာင္ၿမင္မွဳရွိ,မရွိကိုၿဖတ္သန္းခဲ႔ၾကရေသာမိမိတို႔ကိုယ္တိုင္သိရွိၾကေပလိမ္႔မည္။

(၁)  အက်င့္သိကၡာၿမင့္မားေစၿခင္း, 
(၂)  ပိဋကတ္က်မ္းဂန္ႏွံ႔စပ္ေစၿခင္း, 
(၃)  ပါဠိဘာသာတတ္ေၿမာက္ကၽြမ္းက်င္ေစၿခင္း,  
(၄) ၿမန္မာစာေပအေရးအသားေတာ္ေစၿခင္း-ဟူေသာမူ(၄)ရပ္ကို
ကိုင္စြဲ၍(၁၉၈၀)ၿပည့္ႏွစ္တြင္ႏိုင္ငံေတာ္ပရိယတၱိစာေမးပြဲကိုအေကာင္အထည္ေဖၚခဲ႔ၾကသည္။
၎မူ(၄)ရပ္၏ေဘာင္အတြင္းမသက္ေရာက္သၿဖင့္အဂၤလိပ္စာ,သခ်ၤာ,သိပၸံ,ပထ၀ီစသည္သင္ၾကားၿခင္းမ်ားကို ခ်န္လွပ္ခဲ႔ၾကသည္။(ေလ့လာသံုးသပ္ၾကရန္ၿဖစ္သည္။)

(၈၀)ၿပည့္ႏွစ္စီမံကိန္းမွစာသင္တိုက္ႏွင့္ပရိယတၱိတကၠသိုလ္ဟုႏွစ္မ်ိဳးခြဲၿခားခဲ႔သည္။စာသင္တိုက္မ်ားမွပထမ
ၾကီးေအာင္ၿမင္ၿပီးသူသည္တကၠသိုလ္တက္၍ဓမၼာစရိယႏွင့္မဟာဓမၼာစရိယဘြဲ႕မ်ားရယူရန္ၿဖစ္သည္။ အေၿခခံၿဖစ္ေသာပရိယတၱိစာေမးပြဲကိုမူလတန္းႏွင့္ငယ္,လတ္,ၾကီးဟုအတန္း(၄)မ်ိုးခြဲၿခားထားၿပီးအတန္းတိုင္း
၌၀ိနည္း,က၀ိလကၡဏာ,အဘိဓမၼာ,ၿမန္မာစာ-ဟုဘာသာၾကီးေလးခုစီပါ၀င္ၾကသည္။
အေရးၾကီးဆံုးဟုယူဆရေသာက၀ိလကၡဏာဘာသာကိုေခတ္မ်က္လံုးၿဖင့္သံုးသပ္မိသည္။က၀ိလကၡဏာဟူ
သည္သဒၵါ,အဘိဓာန္,ဆန္းႏွင့္အလကၤာတို႔ကိုဆိုလိုသည္။ပါဠိဘာသာတတ္ေၿမာက္ကၽြမ္းက်င္ေစရန္က၀ိလကၡ
ဏာဘာသာကိုၿပ႒ာန္းထားသည္။ထိုလမ္းအတိုင္းၿဖတ္သန္းခဲ႔ၾကသူမ်ားပါဠိဘာသာတတ္ေၿမာက္ခဲ႔ၾကပါသ
လား?(အားနာဖြယ္ရာ ေမးခြန္းပင္တည္း၊သည္းခံၾကပါရန္။)

ပါဠိသင္ရာ၌ဘာသာကိုသင္ၿခင္းႏွင့္က်မ္းကိုသင္ၿခင္းဟုႏွစ္မ်ိဳးရွိသည့္အနက္ဘာသာကိုသင္မွဘာသာတတ္ မည္။က်မ္းကိုသင္လွ်င္က်မ္းကိုပင္သိမည္။ဘာသာကိုတတ္မည္မဟုတ္ပါ။သဒၵါသင္ရာ၌ကစၥည္းက်မ္းကို
ၿပ႒ာန္းထားသည္။ဓာတ္,ပုဒ္,၀ါက်ကိုသင္ယူရမည့္အစားကစၥည္းက်မ္း၏သဒၵါအစီအရင္သုတ္မ်ားကိုသာပံုၾကီး ခ်ဲ႕၍,စ,ပိ,၀ါ,ေယာဂ၀ိဘာဂ,လိုက္သုတ္စသည္ကိုအေရးတၾကီးမွတ္သားၿပီးကစၥည္းပါဠိကိုအာဂံုေဆာင္ခဲ႔ရ
သည္မ်ားမွာစဥ္းစားမိေလ,ရွက္ေလေလၿဖစ္သည္။သဒၵါက်မ္းသည္ပါဠိဘာသာတတ္ေၿမာက္ေရးအတြက္ အေထာက္အကူမွ်ၿဖစ္၍မည္သည့္သဒၵါက်မ္းကိုၿပ႒ာန္းသည္ၿဖစ္ေစ,ထူးၿခားမွဳရွိမည္မဟုတ္ပါ။လြယ္ကူေသာ, က်ဥ္းေသာ,အမွားအယြင္းနည္းေသာသဒၵါက်မ္မ်ားရွိပါလ်က္ကစၥည္းက်မ္းကိုသာဖက္တြယ္လာခဲ႔ၾကသည္မွာ အေတာ္စဥ္းစားစရာေကာင္းေသာအခ်က္ၿဖစ္သည္။
အဘိဓာန္,ဆန္းႏွင့္အလကၤာသင္ၾကားေရးစနစ္မ်ားကိုလည္းစီစစ္သင့္ၾကေပသည္။ထို႔ထက္ပိုဆိုးသည္မွာၿပည္
နယ္,တိုင္းခြဲၿခားလိုက္ေသာ,ၿမန္မာစာမပါေတာ့ေသာ,မူလတန္းမရွိေတာ့ေသာ(၂၀၀၃)ခုႏွစ္ၿပ႒ာန္းခ်က္ၿဖစ္
သည္။ေခ်ာက္ထဲက်ေနေသာပရိယတၱိစာေမးပြဲၾကီးအမွဳန္႔ၿဖစ္ခဲ႔ရေလၿပီ။တက္သစ္စလူငယ္မ်ားအထိနာလွ
သည္။၀မ္းနည္းဖြယ္ေကာင္းေလစြ..။

မိတ္ေဆြ..သင္သည္အသစ္ၿဖစ္သည္။အေဟာင္းကိုစိန္ေခၚရန္တာ၀န္ရွိသည္။ေဖာ့ထား႐ုံႏွင့္မလံုေလာက္
ေတာ့ပါ။လက္ပစ္ကူးဖို႔လိုအပ္ေနေပၿပီ၊အ႐ြက္လွ႐ံုႏွင့္မလံုေလာက္ေတာ့ပါ၊ပန္းပြင့္ဖို႔လည္းလိုအပ္ေနေပၿပီ။
စာ႐ြက္အလြတ္ေတြရွိၾကဦးမည္ထင္ပါသည္။ဆက္လက္ေရးသြင္းၾကေစလိုပါသည္။

`ဆန္ဒီး ဘာအီ....ကဟန္းေဆ´[ဆန္ဒီး ဘယ္ကၿပန္လာတာလဲ?]

`ဂံဂါဂ်ီ ေဆ´[ဂံဂါမွၿပန္လာတာ]

ဗာရာဏသီ၏အေအးဆံုးေန႔ရက္မ်ားကၿဖစ္သည္။ေစာေစာစီးစီးအၿပင္မွၿပန္လာသူဆန္ဒီးကိုေမးလိုက္ၿခင္းၿဖစ္
သည္။ကိုေနာတို႔အားေပးေနၾကေစ်းဆိုင္ကေလးပိုင္ရွင္လူရြယ္တစ္ဦးၿဖစ္သည္။ဗာရာဏသီသားအမ်ားစုသည္
ဂံဂါကိုဂံဂါဟုေခၚေလ႔မရွိၾက,ဂံဂါဂ်ီဟုသာဂ်ီတပ္၍႐ုိ႐ုိေသေသေခၚတတ္ၾကသည္။ကုလားမ်ားသံုးစြဲေသာဂ်ီ-
သည္ၿမန္မာစကား-ၾကီးႏွင့္အဓိပၸါယ္ခပ္ဆင္ဆင္တူေသာ္လည္းထပ္တူေတာ့မက်ေခ်။ကုလားက..ဘေႏၲဂ်ီ-
ဟုေခၚလွ်င္ၿမန္မာကဘေႏၲၾကီး(ဂ်ီး)ဟုၾကားသည္။အဆင္ေၿပလွေပစြ...။ဂံဂါကမ္းေၿခတစ္ေလွ်ာက္တည္းခိုခန္း
ေပါမ်ားၿခင္း,လူေနအိမ္ထူထပ္ၿခင္း,ပြဲေတာ္အမ်ိဳးစံုကိုအေၾကာင္းၿပဳ၍အ႐ုပ္တုအမ်ိဳးစံု,ပန္းမ်ိဳးစံုကိုေမွ်ာၿခင္း,
အေလာင္းေကာင္မ်ားမီးၿမႇိဳ႕ၿပီးၿပာစသည္စြန္႔ပစ္ၿခင္းစသည္တို႔ေၾကာင့္ဂံဂါေရသည္အေတာ္သံသယၿဖစ္စရာ
ေကာင္းလွသည္။မည္သို႔ပင္ရွိေနပါေစ....ထိုေန႔ကဗာရာဏသီလူ႐ြယ္တစ္ဦး၏အသံကိုၾကားခြင့္ရလိုက္သည္။

`ေစာေစာစီးစီး ဘာသြားလုပ္တာလဲ?

`ေရသြားခ်ိဳးတာ´

`ဘယ္အခ်ိန္ ထသြားတာလဲ´

`မနက္ေလးနာရီကတည္းက´

`အားပါးပါး....မင္းတို႔ခ်ိဳးေနတဲ႔ဂံဂါေရကညစ္ပတ္တယ္ေနာ္´

`မညစ္ပတ္ပါဘူး´

`မညစ္ပတ္ပဲေနမလား?လူေတြဒီေလာက္မ်ားၿပီးအ႐ုပ္တုေတြ,ပန္းေတြအမ်ိဳးစံုပစ္ခ်ေနၾကတာ´

ဆန္....မင္းေၿပာတာမွန္တယ္..။ဒါေပမယ့္...အဲဒီေရေတြကမရွိေတာ့ဘူး..စီးသြားၿပီ..ဂံဂါဂ်ီက...အရွင္ေလ´

ဆန္ဒီးေၿပာတာလည္း ဟုတ္တုတ္တုတ္...

`ၿမစ္တစ္စင္းထဲ...ႏွစ္ခါခုန္ဆင္းခြင့္မရွိဘူး´ဆိုတဲ႔သိုးေဆာင္းစကားပံုလည္းရွိေပသကိုးဗ်...။

             
                                                                                            ကိုေနာ

 အေၿခမခိုင္

ယိုင္နဲ႔နဲ႔ကေလး,

မုန္တိုင္းထန္လာေတာ့

ေမးခြန္းမ႐ွိ,

အၿမစ္ပါ ကၽြတ္ထြက္သြားေပါ့,

မုန္တိုင္းက ထန္ဆဲ...။

မရွိဖူးတဲ႔ ကတိမ်ား

ဘယ္မ်ားေရာက္သြားပါလိမ္႔..?

ကစားပြဲေဟာင္းကို ကစားၿပီး

ေမာဟိုက္ေနၾကေလရဲ႕..။

အေၿခခိုင္တဲ႔ အိမ္တစ္လံုး ရွာေဖြေနဆဲ....။

ၿပီးေတာ့..........

မေသခ်ာၿခင္းထဲမွာ

ေသခ်ာၿခင္းကို ေဖြရွာရင္း

ခ်ာခ်ာလည္ခဲ႔ရေပါ့

ကေလးေဆာ့တဲ႔ မီးသီးေလးလို....။

ကိုေနာ

၂၀.၁.၂၀၁၀

(က၀ိတာ အဂ်္ကလ္-စာအုပ္မွ ဆေနဟမယီ ေက်ာက္ဓရီ ၏ နိန္း(၀္)ကို ၿပန္ဆိုသည္။)

ကိုေနာအာေဘာ္

ဘာသာၿပန္ဆိုခ်က္ကို အားမရေသးပါ၊ဤထက္ေကာင္းလည္း အစြမ္းႏိုင္ေတာ့သၿဖင့္စိတ္အားငယ္စြာၿဖင့္ပင္ တင္ဆက္လိုက္ရပါသည္။အဆက္မၿပတ္ၾကိဳးစားေနပါသည္။အေၾကာင္းမွာ- တၿခားဘာမွ မလုပ္တတ္ေသာ ေၾကာင့္ၿဖစ္သည္။ႂကြားတာမ်ားပါသြားရင္ ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူၾကပါရန္.....။

ဗုဒၶၿမတ္စြာမဂၤလသုတ္ကိုေဟာၾကားေတာ္မူၿပီးေသာအခါ`ဘုရားရွင္သည္ၾကီးပြားခ်မ္းသာေၾကာင္းမဂၤလာတ
ရားေတာ္မ်ားကိုသာေဟာၾကားေတာ္မူရေသး၏။ပ်က္စီးေၾကာင္းတရားမ်ားကိုေဟာာၾကားေတာ္မမူရေသး´ဟု အၾကံၿဖစ္ၿပီးေမးေလွ်ာက္လာေသာနတ္သားကိုအေၾကာင္းၿပဳ၍မဂၤလသုတ္ေဟာၿပီးေနာက္တစ္ည၌ပင္
ပရာဘ၀သုတ္ကို ေဟာၾကားေတာ္မူေလသည္။(ပရာဘ၀သုတ္အ႒ကထာ)

တပည့္ဘ၀တြင္ဆရာအဆူဆူ၏သိႆေကာ၀ါဒဆံုးမစာမ်ားၿဖင့္သာအသားက်ပိၿပားခဲ့ရေသာ,ကိုေနာသည္
ယခုဆရာဘ၀ေရာက္ခ်ိန္တြင္လည္းဆံုးမစာႏွင့္ကင္း၍မေနႏိုင္ရကား,နီတိအေစာင္ေစာင္အားကိုး၍
အာစရိေယာ၀ါဒဆံုးမစာမ်ားၿဖင့္ မိမိကိုယ္ကိုလက္ညိႇဳးထိုးမိပါေတာ့သည္။

(မွတ္ခ်က္။      ။ သိ=သိႆေကာ၀ါဒ-တပည့္အတြက္ဆံုးမစာ။
                      အာ=အာစရိေယာ၀ါဒ-ဆရာအတြက္ဆံုးမစာ။)

(က)[သိ]  အၿပစ္ၿပ၍ဆံုးမသူကို `ေရႊအိုးေပးသူ´ဟု မွတ္ရမည္။(ဓမၼပဒ-၇၆)
      [အာ] နည္းလမ္းမမွန္၍ အာခံတုန္႔ၿပန္သူကို `ေရႊမိုးရြာေစသူ´ဟုု မွတ္ရမည္။

(ခ)[သိ]ဆရာ့ေၿခရင္း၀ပ္စင္းတုပ္ကြ,လုပ္ေႂကြးမွဳမရွိေသာ,တပည့္သည္ေလာကအတြက္အက်ိုးမမ်ား၊။
    ဆရာ့ေၿခမွဳန္႔ဦးေခါင္းမွာသုတ္ေသာ,တပည့္သည္သာ,ေလာကကိုနားလည္ႏိုင္၏။(သုေဗာဓာလကၤာရ-၅)

[အာ]-တပည့္၏ၿပဳစုမွဳကို,အေၾကာင္းမဲ႔ေမွ်ာ္လင့္ေနေသာဆရာသည္,ေလာကအတြက္အလကား။ေလာကကို      နားလည္မေပးတတ္ေသာဆရာ၏ေၿခမွဳန္႔ကား ဦးေခါင္းယား႐ုံမွ်သာတည္း။

(ဂ)[သိ]တတ္ခ်င္ေဇာႏွင့္အေလာတၾကီးသင္ယူေသာတပည့္သည္လူအအိပ္မက္ကဲ႔သို႔ၿပန္လည္႐ွင္းမၿပႏိုင္
ေခ်။(ဓမၼနီတိ-၂၇)                                                                                                        [အာ]တပည့္မ်ားကိုဖိ၍သင္ေပးၿခင္းၿဖင့္သမားဂုဏ္မၿပသင့္၊ေခတ္သစ္တပည့္မ်ားကားငတံုးမ်ားမဟုတ္ၾကေခ်။

(ဃ)[သိ]ညံ့ဖ်င္းေသာတပည့္ကိုသင္ၿပရၿခင္း,အ႐ုပ္ဆိုးေသာမိန္းကေလးကိုအလွဆင္ရၿခင္း,ၾကမ္းတမ္းသူႏွင့္
      ေပါင္းသင္းရၿခင္းတို႔ေၾကာင့္ပညာရွိသည္ပင္ေလ်ာ့ရဲရဲၿဖစ္တတ္၏။(ဓမၼနီတိ-၁၂၀)
  [အာ]ထက္ၿမက္ေသာတပည့္ကိုသင္ၿပၿခင္း,လွပေသာမိန္းကေလးကိုအလွဆင္ၿခင္း,႐ုိက်ိဳးၿပီးသူကိုဆံုးမၿခင္း
တို႔ၿဖင့္ႏွမ္းၿဖဴးၿပီးပညာရွိသည္ပင္ဘ၀င္ၿမင့္ေနတတ္၏။

(င-၁) [သိ] အိုးလုပ္သမားသည္ အိုးကိုကြဲေအာင္မထု႐ုိက္၊လွပေအာင္သာ ထု႐ုိက္သည္။
[အာ] အိုးသည္ ေလတိုက္၍ မကြဲ၊ ထု႐ုိက္၍သာကြဲသည္။

(င-၂)[သိ]ဆရာသည္တပည့္ကိုအပါယ္ေလးပါးသို႔က်ေရာက္ေအာင္မ႐ုိက္ႏွက္၊ၾကီးပြားေစလိုေသာေၾကာင့္သာ                 ႐ုိက္ႏွက္သည္။(က၀ိဒပၸဏနီတိ-၉၉)
 [အာ]တပည့္သည္တိုးတက္ေရးလမ္းေၾကာင္းနည္းလမ္းေကာင္းကိုစြန္႔လႊတ္၍မေၿပး၊သည္းမခံႏိုင္လြန္းသာ
ေၿပးသည္။

(စ-၁)[သိ]  ပန္းပဲဆရာ အထုမခံရေသာ သံတံုးသည္ လက္နက္မၿဖစ္၊
 [အာ]သံတံုးကိုလက္နက္ၿဖစ္ေအာင္တီထြင္တတ္ၿပီးေစ်းကြက္မသိေသာပန္းပဲသမားလူေမႊးလူေရာင္
        မေၿပာင္ႏိုင္ေခ်။

(စ-၂) [သိ]  ေက်ာက္ဆစ္ဆရာ အၿဖတ္မခံရေသာ ေက်ာက္တံုးသည္ ဘုရားမၿဖစ္။
 [အာ]ေက်ာက္တံုးကိုဘုရားၿဖစ္ေအာင္ထုဆစ္ၿပီးေလာကအထာကိုမသိေသာေက်ာက္ဆစ္သမားဘုရားမဖူး
ႏိုင္ေခ်။

(စ-၃) [သိ]  ဆရာေကာင္းအဆံုးအမ မခံရေသာတပည့္ သူေတာ္ေကာင္းမၿဖစ္။
       [အာ] အဆံုးအမၾသ၀ါဒေပး႐ုံမွ်ၿဖင့္ တပည့္ကို သူေတာ္ေကာင္း မၿဖစ္ေစႏိုင္။

(စ-၄)[သိ]  စာ(ပညာ)တတ္ေအာင္သင္၊စာတတ္လွ်င္ လဇၨီၿဖစ္၏။(ေ႐ႊက်င္ဆရာေတာ္)
       [အာ]စာ(ပညာ)တတ္ေအာင္သင္ေပး၊တတ္ေအာင္သင္မေပးပါကေက်ာင္းအလုခံရတတ္၏။

(ဆ-၁) [သိ]  ဆရာအခြါေစာ,ငါတေကာေကာ,ေကာသည္၊မိေသာ ဖေသာ နားမလည္။
         [အာ]  တပည့္မေမြး,ေရွာင္ဖယ္ေၿပးသည္,ေနာင္ေရး ေနာင္ရာ အခက္တည္း။

(ဆ-၂)[သိ]ဆရာေကာင္းႏွင့္မဆံုးဆည္းေသာဘယ္တပည့္မွလူေတာ္လူေကာင္းမၿဖစ္ႏိုင္။          

               အာစရိယ,ဟတၳမု႒ိ,မရရွိေသာ္,မထင္ေပၚရာ။(ေရွးဆရာေတာ္)
[အာ] တပည့္ေကာင္းမပိုင္ဆိုင္ေသာ ဘယ္ဆရာမွ က်က္သေရမဂၤလာရွိမည္မဟုတ္ေခ်။
          သက္သာေကာင္းၿမန္,နည္းမွန္မရွိ,ေ၀၀ါးဘိမူ,နာယူတပည့္,မရွိဘူးတည္း။

(ဇ)  [သိ]  စာခ်ဘုန္းၾကီးဆိုတာလူ႕ရဲ႕လည္ပင္းနဲ႔တူတယ္။(ဗဟန္း၊၀ိသုဒၶါ႐ုံဆရာေတာ္)
     [အာ]စာသင္သားဆိုတာ..စာခ်ဘုန္းၾကီးရဲ႕ထမင္းအိုးနဲ႕တူၿပီး,ဆရာေတာ္ရဲ႕ေလွကားနဲ႕တူတယ္။

အေန႐ုိးေသာ႐ြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ပရိသတ္မ်ားႏွင့္ရပ္႐ြာအေရးေဆြးေႏြးေနစဥ္စာသင္တိုက္ေပ်ာ္
အခ်စ္ေတာ္တပည့္႐ွင္သုမန လာေရာက္ကန္႔ေတာ့သၿဖင့္႐ႊင္ၿပံဳးအားရမိန္႔ဟလိုက္သည္။
`ငါတပည့္ ဘာစာေတြသင္ခဲ႔တုန္ုးကြ´
`ပါရာဇိကဏ္အ႒ကထာကုန္ခဲ႔ပါၿပီဘုရား´
(ဆရာဘုန္းၾကီးသည္ ပရိသတ္ကို အားတက္သေရာ ၿပံဳးၿပလိုက္သည္။)

`ေအးကြ...ပါရာဇိကဏ္ထဲပါတဲ႔ စိၪၥမာဏ၀တၳဳမ်ား တယ္...ေကာင္းသကိုးကြ´
(ပရိတ္သတ္မ်ားအထင္ၾကီးသြားၾကသည္။အေန႐ုိးသေလာက္,စာတတ္ေသာဆရာေတာ္ပါတကား)

`ပါရာဇိကဏ္ထဲ စိၪၥမာဏ၀တၳဳ မပါ,ပါဘုရား´
(ပရိသတ္မ်ားအထင္ေသးသြားၾကသည္။လူၾကီးၿဖစ္ၿပီးအေတာ္႐ႊီးတဲ႔ဆရာေတာ္ပါတကား)

`မင္း...ဘာ..သိလို႔လဲကြ..၊စာေလးမေတာက္တစ္ေခါက္နဲ႔ဆရာ့ကိုေၿခရာမတိုင္းစမ္းပါနဲ႔၊မင္းတတ္တယ္ဆိုတာ
ငါ..အိပ္ေနသေလာက္ပါကြာ´စသည္ၿဖင့္မာန္မဲၿပီးအၿငိဳးအေတးၾကီးစြာၿဖင့္ေက်ာင္းမွႏွင္ထုတ္ေလေတာ့သည္။
(ပရိသတ္မ်ား က႐ုဏာသက္ေနၾကၿပီး,႐ွင္သုမန ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ၿဖစ္သြားသည္။)

ေနာက္တစ္ေန႔...........
စာသင္တိုက္ၿပန္ခါနီးဆရာဘုန္းၾကီးအားႏႈတ္ဆက္ကန္ေတာ့စဥ္မိန္႔ၾကားလိုက္ေသာၾသ၀ါဒေၾကာင့္႐ွင္သုမန
စာတတ္သြားေလေတာ့သည္။
`ေမာင္သုမန..ငါဟာ..မင္းလိုပါရာဇိကဏ္မေၿပာနဲ႔၊ပါတိေမာက္ေတာင္ကုန္ေအာင္သင္ဖူးတာမဟုတ္ဘူးကြ၊
မင္း..မွတ္ထား..ငါဟာဒီ႐ြာရဲ႕ဆရာကြ..၊မွားသည္ၿဖစ္ေစ..မွန္သည္ၿဖစ္ေစ..လူပံုအလယ္မွာလူၾကီးကိုၿပန္
မေၿပာရဘူး..၊ကဲ...မင္း..သြားႏိုင္ၿပီ´ဟူသတည္း။
(ဤပံုၿပင္၏တရားကိုယ္ကို႐ွာေဖြေကာက္ယူရန္မွာစာ႐ွဳသူမ်ား၏တာ၀န္သာၿဖစ္ေခ်ေတာ့သည္တမံု႔..၊)

ဓာတ္ခဲအေဟာင္းၿဖင့္မီးလင္းေစလိုေသာဆရာသမားမ်ားကို`လက္ေတြ႕ဘ၀က,လၿပည့္ည´မဟုတ္ေၾကာင္း ဤဖတ္စာၿဖင့္ပူေဇာ္ေလွ်ာက္ထားလိုက္ပါ၏ဘုရား...။

ယေန႔ၿပည္ေထာင္စုေန႔ၿဖစ္သည္။စုစည္းၿခင္းသည္အင္အားၿဖစ္ေၾကာင္းလူတိုင္းသိၾကေလသည္။အမိေၿမတြင္
မေပါင္းစည္းႏိုင္ၿခင္းကားမဟာဒုေကၡာတည္း။ဘယ့္ႏွယ္ခရီးဆက္ၾကမည္နည္း...?ဘယ္သူလာ၍ကူပါ့မယ္....။ ႐ွိေစေတာ့.....။

ေ႐ႊၿမန္မာမ်ားလူတန္းစားမေ႐ြးအိႏၵိယေရာက္လာေနၾကသည္၊အမ်ားစုမွာဘုရားဖူးသက္သက္ၿဖစ္သည္။ ေကာင္းေလစြ..။ခက္ေနသည္မွာ...ယူပီႏွင့္ဗီဟာ(ရ္)ၿပည္နယ္ႏွစ္ခုတြင္သာရွိေနေသာၿမင့္ၿမတ္ေနရာမ်ားကို
သာဖူးၿမင္ၿပီးအိႏၵိယအေၾကာင္းေၿပာေနၿခင္းၿဖစ္သည္။လူအခ်င္းခ်င္းေၿပာၾကသည္၊ဓမၼကထိကမ်ားကလည္း
ေဟာၾကသည္။`အိႏၵိယဟူသည္သူေတာင္းစားေပါေသာေတာအရပ္မ်ားသာတည္း´ဟူသတတ္..။

မြတ္စလင္မင္းအဆက္ဆက္လ်စ္လ်ဴ႐ွဳၿခင္းခံရေသာထိုၿမင့္ၿမတ္ေနရာမ်ားသည္ေတာအတိၿပီးေသာေရွး
ေဟာင္းၿမိဳ႕မ်ားၿဖစ္သည္မွာမွန္ေပ၏၊သို႔ေသာ္...အိႏၵိယကားေၿပာက်ယ္လွစြာ၏တကား....။
ကိုေနာကားအိႏၵိယ၌(၄)ခန္႔ေနေသာ္လည္းအိႏၵိယကိုေကာက္ခ်မခ်ႏိုင္ေသး...။အိႏၵိယကားဆန္းၾကယ္လွေခ်
သည္။ ကိုေနာညံ့တာလည္းၿဖစ္ႏိုင္သည္။စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းကေတာ့အမွန္ၿဖစ္သည္။
မဟာဘာရတ္ၿပည္ေထာင္စုၾကီးႏွင့္သက္ဆိုင္ေသာအမွတ္အသားတခ်ိဳ႕ပို႔လႊတ္လိုက္သည္။
စိတ္၀င္စားၾကေလမလားပဲ...အို....သပၸဳရိသအေပါင္း သူ ေတာ္ေကာင္းတို႔.....႐ႊဲ.....။

ႏိုင္ငံေတာ္အလံ 

3:2..ပမာဏ႐ွိၿပီး,အ၀ါရင့္,အၿဖဴ,အစိမ္း,အေရာင္(၃)မ်ိဳးႏွင့္အစိတ္အပိုင္း(၂၄)ခုပါေသာအေသာကစက္၀ိုင္း
ပါရွိသည္။(အ၀ါရင့္အေရာင္သည္စြန္႔လႊတ္ၿခင္း,အၿဖဴေရာင္သည္ၿငိမ္းခ်မ္းၿခင္း,အစိမ္းေရာင္သည္ခ်မ္းသာၿခင္း
အမွတ္အသားၿဖစ္သည္။)

ႏိုင္ငံေတာ္တံဆိပ္ 

ဗာရာဏသီၿပည္ဆာရနာထ္အရပ္ရွိ အေသာကေက်ာက္တုိင္ထိပ္ပိုင္းၿခေသၤ႔ပံုၿဖစ္သည္။

ေအာက္ေၿခ၌ သစၥေမ၀ ဇာယေတ (အမွန္တရားသာ ေအာင္ႏိုင္ရာ )စာတမ္းပါရွိသည္။

ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္း(လြတ္လပ္ေရး)

(၅၂)စကၠန္႔ခန္႔ၾကာေသာ ဂ်န္-ဂန္-မန္ သီခ်င္းၿဖစ္သည္။

ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္း(ၿပည္ေထာင္စု)မွာ`၀ေႏၵ မာတရံ´ ၿဖစ္သည္။

ၿပည္ေထာင္စုေန႔(၂၆ ဇန္န၀ါရီ),လြတ္လပ္ေရးေန႔(၁၅ ၾသဂုတ္), ဂႏၶီဂ်ယႏၲီ(၂ ေအာက္တိုဘာ)။

ႏိုင္ငံေတာ္သားေကာင္မွာ က်ား ၿဖစ္သည္။

ႏိုင္ငံေတာ္ငွက္မွာ ဥေဒါင္းၿဖစ္သည္။

ႏိုင္ငံေတာ္ပန္းမွာ ၾကာပန္း၊ ႏိုင္ငံေတာ္အားကစားမွာ ေဟာ္ကီ၊ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ပင္မွာ ေညာင္ပင္၊

ႏိုင္ငံေတာ္အသီးမွာ သရက္သီး၊ ႏိုင္ငံေတာ္အၿမင့္ဆံုးဆုတံဆိပ္မွာ ဘာရတ္ရတန္(ဘာရတရတနာ)ဘြဲ႕၊

ႏိုင္ငံေတာ္မုန္႔--ဂ်ေလဘီ၊ ႏိုင္ငံေတာ္က်မ္း--ဘဂ၀တ္ဂီတာ၊  ႏိုင္ငံေတာ္ၿမစ္...ဂံဂါ၊

ႏိုင္ငံဖခင္....မဟတၱမ ဂႏၶီ၊  ႏိုင္ငံေတာ္ႏွဳဆက္စကားမွာ...နမတ္စ္ေတး[နမတ္စ္ကာ(ရ္)]ၿဖစ္သည္။

နမတ္စ္ကာ(ရ္) ...

(ကြန္း ကယား ဟဲ? မွ)

စကားဦး

အိႏိၵယ(သို႔မဟုတ္)ဗာရာဏသီတြင္ေနလာသည္မွာ(၄)ႏွစ္အတြင္းခ်ဥ္းနင္း၀င္ေရာက္ေနေပၿပီ၊ကုလားစာကို
သေဘာက်သည္၊ကုလားအစာကိုႏွစ္သက္သည္၊ကုလားဓေလ့ကိုစူးစမ္းသည္၊ကုလားကိုလူလိုသေဘာထား
သည္၊ကုလားက်င့္ေတာ့စဥ္းစားရေပဦးမည္။မည္သို႔ၿဖစ္ေစ...ကုလားၿပည္ေနေတာ့ကုလားမ်ားႏွင့္စကား
ေၿပာၿဖစ္သည္။ဤသည္ပင္လွ်င္ကုလားမ်ားႏွင့္စကားစၿမည္ၿဖစ္ေလေတာ့သည္။႐ွဳေလာ့.....အေဆြ...။

ဂဂၤါသည္အေမၿဖစ္သည္၊ဂဂၤါသည္ဘာသာေရး,လူမွဳေရး,စီးပြားေရးအတြက္အေရးပါသည္၊ဂဂၤါႏွင့္ကင္း၍မရပ္
တည္ႏိုင္။ဂဂၤါေရသည္သန္႔႐ွင္းၿမင့္ၿမတ္သည္၊အိႏၵိယသည္ပြဲေတာ္အလြန္မ်ားေသာတိုင္းၿပည္ၿဖစ္သည္၊ ဘာသာေရးပြဲေတာ္မွန္သမွ်ဂဂၤါႏွင့္မကင္းေခ်၊ဂဂၤါမ်ားတြင္ဗာရာဏသီ႐ွိဂဂၤါသည္အေရးပါဆံုးၿဖစ္သည္။ ညေန(၆)နာရီတြင္ဂဂၤါမယ္ေတာ္ပူေဇာ္ပြဲ(မံဂံဂါအာရသီး)႐ွိသည္။ေရခ်ိဳးပြဲမ်ားလည္းမၾကာမၾကာ႐ွိတတ္သည္။
႐ွိေပမေပါ့..ဂဂၤါေရကအၿပစ္မ်ားကိုေဆးေၾကာေပးႏိုင္သကိုး..။

ဇန္န၀ါရီ(၁၅/၁၆)ေန႔တုန္းမ်ား၌ေရခ်ိဳးပြဲတစ္ခု႐ွိၿပန္သည္၊ေနၾကတ္မွဳႏွင့္တိုက္ဆိုင္ၿပန္သၿဖင့္ပိုမိုစည္ကားၿပန္
သည္။ကေနဒါေနေ႐ႊၿမန္မာတစ္ေယာက္ေပါက္ခ်လာသၿဖင့္ကိုပိန္ႏွင့္အတူဂဂၤါလိုက္ပို႔ၿဖစ္ခဲ႔သည္။မ်ားလိုက္
သည့္လူ,ကမ္းလံုးညႊတ္မွ်၊အတ္ဆိဂတ္အထိလူလံုးႏွင့္ေရာလိုက္ခဲ႔ရသည္။ကေနဒါေ႐ႊၿမန္မာအတြက္ဆန္းတ
ၾကယ္႐ွိလွေသာဆူညံတိုးေ၀ွ႔ေရခ်ိဳးၿခင္း,အေလာင္းမ်ားမီး႐ွိဳ႕ၿခင္းစေသာဂဂၤါၿမင္းကြင္းမ်ားသည္ကိုေနာအတြက္
ယဥ္ပါးလွၿပီၿဖစ္ေလရကား၀ါသနာအရဟိုဟိုဒီဒီစပ္စုႏိုင္ဖို႔ၾကိဳးစားေနမိသည္။ေဟာ..ေတြ႔ေလၿပီတည့္...။
အသက္(၅၀)ေက်ာ္အ႐ြယ္လူတစ္ဦး,တဲကေလးတစ္လံုးေဘးတြင္တကုပ္ကုပ္ၿဖင့္ေရးၿခစ္ေနသည္။သူ႔ေဘး
တြင္အရြယ္မကြာလွေသာအၿခားလူႏွစ္ဦးလည္း႐ွိေနသည္။

စပါၿပီ...စပ္စုၿခင္းလုပ္ငန္း...

`ကိုက္ေဆး ဟို(ဦးေလး ေနေကာင္းလား?)

`ထိ(က္)(ေကာင္းပါတယ္)

`တကုပ္ကုပ္နဲ႔ဘာေတြမ်ား ေရးေနတာတုန္းဗ်..၊´

`ဒီမွာ ၾကည့္ေလ..ဆီတာရာမ္း....။´

(ဗလာစာအုပ္၌ဇယားကြက္ခ်၍မင္နီၿဖင့္သီတာရာမ......ဟူေသာစကားလံုးကိုအၾကိမ္မ်ားစြာေရးထားကိုထိုးၿပ
သည္။)

`ဟ.မ်ားလွပါလား..ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္ေရးရမွာတုန္းဗ်..။´

`မ်ားေလ ေကာင္းေလပဲ..။´

`ေန႔တိုင္းေရးတာလား..?

`ေန႔တိုင္းေတာ့မဟုတ္ဘူး..။´

`ဒီေန႔ဘယ္ေလာက္ေရးၿပီးၿပီလဲ..?

(တဲကေလးထဲ႐ွိဗလာစာအုပ္ေလး,ငါးအုပ္ကိုညႊန္ၿပရင္း)အဲဒီမွာ ၾကည့္ေလ...၊´

`အမ်ားၾကီးပဲေနာ္..။´

`တစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ဘူး...သူငယ္ခ်င္းေတြေရာေရးတာ´
(တဲေဘးထိုင္ေနေသာလူၾကီးႏွစ္ဦးကိုညႊန္ၿပသည္။)

(ကိုေနာက သူ႔စာအုပ္၌ သီတာရာမ-ဟုေလး,ငါးေၾကာင္းခန္႔၀င္ေရးလိုက္၏။)

`ပါးစပ္ကဆိုရေသးတယ္...လက္ေရးလွလွပါလား..ဘယ္ကလာတာလဲ...။´

`ဒီမွာေနတာ..။´

`ဆန္စ္ကရစ္တကၠသိုသ္မွာလား..?
`ဟုတ္ကဲ႔..။´

`ဆက္ေရးဗ်ာ...ေကာင္းတယ္..။´

`ဘတ္သိေဆ႐ွတ္သိမီေလဂါ(ပူေဇာ္ၿခင္းမွစြမ္အားရ)´တဲ႔...။

မံဂဂၤါအာရသီးကိုအၿမည္းသေဘာေလာက္ၾကည့္ၿပီးည(၈)နာရီခန္႔တြင္ေအာင္ၿမင္စြာဂဂၤါမွဆုတ္ကြာခဲ႔ၾကေလ
ေတာ့သတည္း.......။

                                                                   ကိုေနာ

                                                              ၂၆.၁.၂၀၁၀

မိမိနွင့္မိမိပတ္၀န္းက်င္၏ဆုတ္ယုတ္ပ်က္ၿပားမွဳ,ၿဖစ္ထြန္းတိုးတက္မွဳမ်ားကိုမၾကာမၾကာဆင္ၿခင္သံုးသပ္သင့္၏။         

  လယ္တီဆရာေတာ္ၾကီး၏
ပိဋကသံုးပံုပူေဇာ္ပံုႏွင့္ဘုရား႐ွိခိုး
    က်မ္းေပါင္းတစ္ရာေက်ာ္ၿပဳစုေတာ္မူၿပီးၿမန္မာသာမကကမၻာအရပ္ရပ္တိုင္ေအာင္ေၾကာ္ၾကားေတာ္မူလွေသာ ပရိယတၱိပဋိပတၱိႏွစ္ပါးစံုၿပည့္စံုေတာ္မူေသာလယ္တီဆရာေတာ္ၾကီး၏ ပိဋကသံုးပံုပူေဇာ္ပံုႏွင့္ဘုရား႐ွိခိုးကို ကုသိုလ္ အထူးဆည္းပူးလိုသူမ်ားအတြက္တင္ၿပလိုက္ပါသည္။

မွတ္ခ်က္။        

ဤပူေဇာ္နည္းကိုလယ္တီဆရာေတာ္ၾကီးသည္ေညာင္ကန္ဆရာေတာ္ဦးဗုဓ္,ပိဋကတ္ေတာ္အုပ္ဦးယမ္အစ႐ွိ

ေသာေ႐ွးဆရာၿမတ္မ်ား၏အစဥ္အလာကိုနည္းမွီးအတုယူေတာ္မူကာပိဋကသံုးပံုဘုရား႐ွိခိုးၾကီးကိုကိုယ္တိုင္

သီကံုး႐ြတ္ဆိုပူေဇာ္ေတာ္မူခဲ့သည္။လယ္တီဆရာေတာ္ၾကီး၏ပူေဇာ္နည္းကိုအတုလိုက္၍မင္းကြန္းဓမၼနာဒ

ေက်ာင္းတိုက္ပထမဆရာေတာ္ဦးပညာစကၠမေထရ္ပူေဇာ္သည္။

   (ဦးေအာင္မြန္(ၿမတ္ဆုမြန္)၏လယ္တီဆရာေတာ္ၾကီး၏ဘ၀ၿဖစ္္ေတာ္စဥ္--၃၁၄)

        

  ကိုေနာ         

  ၉-၁၂-၂၀၀၈

                                                

(၁) ဗာဗာ(ရ္)
(၂) ဟူမာယုံ                    
(၃) အကၠဗာ
(၄) ဂ်ဟန္ဂီး(ရ္)     
(၅) ရွား(ဟ္)ဂ်ဟန္            
(၆) ေအာက္ရန္ဂေဂ်ဗ္
(၇) ဗဟာဒူး(ရ္)ရွား(ဟ္)ဂ်ဖား(ရ္)                     
(၈) ပရိ(စ္)မိရဂ်ာကုဗိုက္(စ္)
(၉) ပရိ(စ္)မိရဂ်ာအဗၺဒူလာ                          
(၁၀) ပရိေဆဂ်္လိုင္လာဥမ္ဟာနီ
(၁၁) ပရိ(စ္)ယာကူး(ဗ္)အဖ္ရဒၵီးတူဆီ     
(၁၂) ပရိ(စ္)ယာကူး(ဗ္)ဟဗီးဗုဒၵီးတူဆီ

အမွာ။      ။အေၾကာင္းညီညြတ္ပါက အက်ယ္ေရးပါမည္။

                                                                              ကိုေနာ
                                                                        ၂၀.၁.၂၀၁၀